Rozdział 16 - Może się przekonamy?

Violetta
 
   Obudziłam się około godziny 11 i rozejrzałam się po salonie. Wczoraj zasnęliśmy w trakcie oglądania filmu. Oczywiście nie horroru, tylko komedii, bo Lu znowu panikuje. Chociaż szczerze mówiąc kiedy opowiadała mi o tym śnie to też byłam zaniepokojona. Do momentu kiedy wspomniała o Fede, bo to jest nierealne. Ale oczywiście moja genialna siostrzyczka wczoraj siedziała minimum dwa metry od Federa i ciągle na niego zerkała, żeby sprawdzić jak wygląda i nic do niej nie docierało, że to wszystko to jakaś bzdura. To chyba koniec horrorów dla nas wszystkich.
   Podniosłam się z kanapy i spojrzałam na podłogę na której było pełno popcornu, trzeba to posprzątać zanim Olga wróci, ale nie chcę ich obudzić odkurzaczem, Leon i Lu słodko śpią. Nagle rozległy się strasznie głośne dźwięki "Luz, camara, accion", wydawane przez Federico grającego na gitarze. Lu strasznie szybko się podniosła spadając przy tym z kanapy i posłała chłopakowi złowrogie spojrzenie. Trochę się między nimi pozmieniało jak widać. Ale mam wrażenie, że niedługo Ludmiła wyleczy się z tej paranoi, bo byli piękną parą. Leon w przeciwieństwie do Lu tylko się zaśmiał i powiedział:
   - Jeszcze się zemszczę.
   - Powinniście już wstać, jest późno - odparł z uśmiechem. - Lu, idziemy do studia? - zwrócił się do blondynki, która pokręciła głową.
   - Odpuszczę sobie dziś zajęcia - powiedziała krótko i poszła na górę.
   - A ja muszę już iść do domu - oznajmił Leon. - Pa Violu.
   - Ja też się zbieram, zaraz mam zajęcia z Beto - powiedział Włoch i wyszedł za moim chłopakiem a ja szybko sprzątnęłam popcorn i po cichym "Proszę" weszłam do pokoju blondynki. Siedziała przy komputerze niezwykle czymś zaczytana.
   - Co to? - spytałam podchodząc bliżej i spojrzałam na ekran monitora.
   - Zapytaj.Onet - odparła gapiąc się w ekran.
   - "Jak poznać czy mój chłopak to zombie?" Ludmiła ogarnij się!
   - Daj spokój - odparła krótko. - Odpowiedzi są żałosne.
   - Na przykład? - spytałam z czystej ciekawości.
   - "Takim dzieciom nie powinni dawać komputera", "Naoglądałaś się za dużo filmów" lub "Jeśli spotykasz się z zombie to musisz mieć niewielkie wymagania - oznajmiła poważnie blondynka a ja zaśmiałam się pod nosem.
   - Lu wyłącz to i się nie ośmieszaj, chcesz żeby Fede się o tym dowiedział? - spytałam. Ludmiła czasami robi dziwne rzeczy i nie do końca jej rozumiem, za to Camila niczego się nie boi i właśnie dlatego ma pewną paranoję i lubi się tym popisywać. Nie ogarniam tego. Musiałam wyłączyć komputer za Ludmiłę, bo ona nie ogarnia, że to był tylko sen i nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. - Idę się przejśc do studio - oznajmiłam wychodząc z jej pokoju, w tym domu zwariuję. Po drodze postanowiłam wpaść do Leona, który mieszkał niedaleko.
   - Ciekawe co cię tutaj sprowadza - powiedział z uśmiechem po otworzeniu drzwi. - Czyżby Ludmiła zwariowała?
   - Zgadłeś - zaśmiałam się. - Fajnie byłoby wykręcić im wszystkim taki numer...

Leon
   - Dobrze rozumiem? Mamy was nabrać? - spytałem dziewczynę, która tylko się zaśmiała.
   - Ja i tak się nie nabiorę - oznajmiła.
   - Serio? Może się przekonamy? - zasugerowałem. - Jestem pewny że ciebie też zaskoczymy - powiedziałem pewnie.
   - Jacy my?
   - Zobaczysz - powiedziałem i wziąłem do ręki bluzę. - Idę do studio, a ty? - spytałem podając jej rękę.
  - Ja też - powiedziała Violetta smutno i wyszliśmy z domu. Szliśmy w zupełnym milczeniu a ja nie wiedziałem co powiedzieć lub jak ją pocieszyć.
   - Co się stało? - spytałem w końcu.
   - Nic, po prostu brakuje mi już zajęć w studiu, muzyki, tańca... Bez tego czuję pustkę - powiedziała.
   - Brakuje ci mamy? - spytałem a Vilu przytaknęła. Byliśmy już prawie w studiu. Przekroczyliśmy próg studio i otoczyli nas przyjaciele.
   - Leon?!? Skąd wy tu...? Przecież byliście porwani - powiedziała szybko zdziwiona Fran.
   - Nie powiedziałaś im? - spytałem Violettę.
   - Zapomniałam - wyszeptała z uśmiechem. - Wczoraj Diego nas znalazł - powiedziała Violetta głośniej a wszyscy zaczęli się do nas przytulać. Trochę dziwnie to wyglądało. W sumie to nie wiem jak mogliśmy zapomnieć ich poinformować o naszym powrocie do domu, aż dziwne że Lu i Fede nic nie powiedzieli ale Ludmiła żyje ostatnio we własnym świecie. Wszyscy opanowali się dopiero, kiedy Pablo zawołał ich na zajęcia. Violetta poszła razem z Francescą, a ja zawołałem Marco do sali śpiewu.
   - Widziałeś SMS?
   - Tak i pokazałem go Diego i on też się zgadza - powiedział Meksykanin. - Masz już konkretny plan.
   - Mam już ogólny pomysł, ale czekam na wasze sugestie - powiedziałem. - Zaczniemy jutro wieczorem, ale trzeba tu zwabić Rafę Palmera. W sumie łatwiej by było gdyby Camila wiedziała o wszystkim, bo ona tylko może popsuć nasz plan, wiesz dobrze, że nie tak łatwo ją przestraszyć.
   - No to tym razem nam się uda - powiedział Brod wchodząc do sali. - O czym gadacie?
   - Violetta stwierdziła, że nie dam rady jej nabrać - powiedziałem. - Dlatego obmyślamy plan. Dołączysz się?
   - Jasne - odpowiedział - Więc jakie są szczegóły?

~*~*~*~

Oto jeden z najkrótszych rozdziałów w historii tego bloga, pisany na komputerze wuja podczas wyjazdu. Miałam ten rozdział w moim popsutym laptopie i musiałam przepisywać to wszystko jeszcze raz. Nie miałam głowy do tych wszystkich szczegółów, dlatego nie jest zbyt rozbudowany. Nie liczę na to, że wam się spodoba bo mi jakoś nie przypada do gustu, dlatego nikomu go nie dedykuję. Postaram się jak najszybciej dodać następny.

Spojler z rozdziału 17:

- Esmeralda spotyka się z Germanem

- Chłopacy dokańczają plan

- Diego poznaje Martę

Kocham Was <3