Rozdział 9 - Na pewno nie zostawię Leona!

 Rozdział dedykuję Julii Verdas i Ani <3

Leon

   - Leon?!? – wrzasnęła Fran.

   - Nie, święty Mikołaj – odparłem. Ta sytuacja była dziwna, wszyscy patrzyli na mnie jak na jednorożca. A tak właściwie to co oni tu robią?

   - Co ty tu robisz? Nie powinieneś być w szpitalu? – ciągnęła Włoszka.

   - Wypuścili mnie wcześniej i chciałem zobaczyć, co u Violetty – powiedziałem i rozejrzałem się po pokoju – Gdzie ona właściwie jest?

   - U Cami – odpowiedziała szybko Naty.

Miałem złe przeczucia co do tego wszystkiego. Gdyby wszystko było dobrze, to przecież by napisała. Zacząłem się martwic. Doskonale wiem co powiedziała w szpitalu. Ja też ją kocham i muszę jej to w końcu powiedzieć.

   - Jesteście pewni, że nic jej nie jest – spytałem.

   - Pewnie, ściągnęliśmy sobie system namierzania – powiedział Marco – Viola jest teraz… - Meksykanin spojrzał z przerażeniem na ekran komórki – Została porwana.

10 minut wcześniej

Camila

   Szliśmy pustą ulicą. W nocy wszystko stało się inne, opuściła mnie nawet ta odwaga, której zazwyczaj mam zbyt dużo. To była po prostu niepokojąca sytuacja. Iść chodnikiem o północy w tak opustoszałym mieście. Nie poznawałam tego Buenos Aires, wszystko wygląda inaczej, niż rano, kiedy chodzę do studia. Do tego przez całą drogę nikogo nie minęliśmy, co było bardzo podejrzane. Zero samochodów, zero ludzi i jeszcze ta rzadko spotykana, idealna cisza. Złapałam Brodueya za rękę, co prawda nie chcę, żeby przyjaciele wiedzieli, że się boję, ale w tym wypadku mam do tego powody. Nagle zatrzymał się przed nami wielki, czarny samochód. Z pojazdu wyskoczyła jakaś dwójka ludzi. To musi być ta cała Jade. Już rozumiem czemu się jej bali, ona zachowuje się jak nienormalna. Usłyszałam cichy pisk Violi i zobaczyłam, że Andres jest nieprzytomny. Później zabrali Violettę, która próbowała się z nimi szarpać. Byłam oszołomiona i cały czas stałam w miejscu, próbując zrozumieć co się właśnie dzieje. Poczułam, że ktoś uderza mnie głowę i próbuje zaciągnąć do samochodu, ale byłam silniejsza i zaczęłam się wyrywać jakiemuś typkowi. Viola nazwała go Matias. Kiedy poczułam, że tracę siły, krzyknęłam tylko:

   - Broduey!!!

   Czułam się bezsilna. Chłopak próbował mi pomóc, ale ta cała Jade uderzyła mnie ponownie – prostownicą do włosów?!? Upadłam i nie miałam siły by się podnieść. To był koniec.

Violetta

Obudziłam się w ciemnym pomieszczeniu. Małe okno, nie wpuszczało do pomieszczenia zbyt wiele światła. Nadal była noc. Obok mnie na ziemi leżała moja nieprzytomna przyjaciółka. Biedna Cami… Nagle klamka poruszyła się i ktoś gwałtownie otworzył drzwi. Do pomieszczenia weszła jakaś dziewczyna w czarnej bluzie i podeszła w moją stronę.

   - Violetta, w końcu jesteś – powiedziała szyderczo. Dobrze znałam ten głos.

   - L… Lara? To ty to zrobiłaś?

   - Nie tylko ja – powiedziała dziewczyna wychodząc.

   Mogłam się domyślić, że to ona, tylko ktoś taki jak Lara mógłby chcieć skłócić mnie z Leonem. Najgorsze jest to, że się jej udało. Pomimo, że z Leonem obiecaliśmy sobie, że nic nas nigdy nie rozdzieli. Znowu pojawiła się osoba z głupim planem, przez którą muszę cierpieć. A do tego jestem zamknięta w jakiejś piwnicy bez możliwości ucieczki i nikt nie wie gdzie jesteśmy. Chwila, mam przecież przy sobie komórkę! Spojrzałam na wyświetlacz – była piąta nad ranem. Chciałam do kogoś zadzwonić, powiedzieć gdzie jestem, ale nie było zasięgu. W sumie mogłam się spodziewać. I do tego jeszcze miałam rozładowaną baterię. Wykorzystałam resztkę energii na oświetlenie pokoju. W kącie siedziała Angie. Była blada i cała posiniaczona – pewnie przez ten wypadek. Opierała się o ścianę ze smutną miną.

   - Niedługo stąd wyjdziemy – powiedziałam – Na pewno nas znajdą. – odpowiedziała mi tylko głucha cisza – Już zaczynają nas szukać, na pewno stąd wyjdziemy!

   Angie pokręciła głową.

   - Jade i Matias chcą się nas pozbyć i przejąć pieniądze twojego ojca. – powiedziała Angeles – Już zaplanowali wypadek, nie możemy nic zrobić. Cami i Andresowi pewnie się uda, ale…

   Angie przestała mówić, bo drzwi ponownie się otworzyły. W słabym świetle zauważyłam, że do środka wszedł… Tomas!?!

   - Puścimy was wolno, ale pod jednym warunkiem – rzucił oschle.

   - Niby jakim? – spytała Camila podnoszą się.

   - Zostawisz Leona i wyjedziesz stąd na zawsze i nigdy nikomu o tym nie powiesz. – powiedział hiszpanin – Musisz zerwać kontakt z tymi matołami.

   - I zrzekniesz się swojego majątku – dodała Lara wchodząc do tego pomieszczenia.

   - Na pewno nie zostawię Leona!!! NIGDY!!! – wrzasnęłam, a Tomas tylko się debilnie zaśmiał.

   - Jeszcze zmienisz zdanie – powiedział i wyszli.

  Tym razem nie mam zamiaru płakać. Muszę być silna – dla Leona. Najgorsze jest to, że muszę wyjechać, a on nigdy nie dowie się dlaczego. Muszę to zrobić dla niego i dla moich przyjaciół. Oni zmienią ich życie w koszmar, jeśli nie zniknę.

   - Na pewno damy radę – powiedział Andres. – Niedługo będziemy wolni, jestem tego pewien.

   - Tak -  powiedziałam. – Szkoda, że nie będę mogła się pożegnać.

   - Nie Violu! – wrzasnęła Cami – Nigdzie nie jedziesz. Nie daj się im zastraszyć, nie daj im wygrać. 

   - Nie boję się – odparłam – Ale muszę to zrobić dla waszego bezpieczeństwa.

   - I myślisz, że wtedy przestaną? Jade na pewno nigdy nie da mi spokoju – powiedziała Angie. – I nie pomożesz w ten sposób Leonowi. Słyszałam, jak Lara drze się na Matiasa, że on musi zapłacić za swoje błędy. Że będzie cierpiał tak samo jak ty. Uwierz, wyjeżdżając tylko ułatwisz im sprawę i stracisz wszystko.

   Drzwi ponownie się otworzyły, a za nimi stała Jade.

   - Idziesz ze mną smarkulo – powiedziała wyprowadzając mnie z pokoju.

 ~*~*~*~*~

Po pierwsze przepraszam Was  za tak beznadziejny rozdział. Stworzyłam go obżerając się słodyczami i pizzą i oglądając Igrzyska Śmierci. Wena wraca w różnych momentach. Rozdział dedykuję mojej "bliźniaczce" Julii Verdas  i Ani, która siedzi w tym momencie obok mnie i czyści moje szafki z czekolady. Kocham was <3 Wiem, że nie masz konta na bloggerze i nie obejrzałaś Violetty do końca, ale liczę, że to przeczytasz. Pomimo, że nie piszę o Tomasettcie. Postaram się go na przyszłośc ukazac w lepszym świetle, bo wiem że w tym rozdziale się popisałam. Czekam na twój anonimowy komentarz. Buziaki :*